گونه های برنج کشت شده در جهان

اوریزا ساتیوا شامل دو زیرگونه اصلی است: جاپونیکا یا سینیکا با دانه کوتاه چسبنده و ایندیکا دانه بلند غیر چسبنده. واریته های ژاپنیکا معمولاً در مزارع خشک، در معتدل شرق آسیا، نواحی مرتفع جنوب شرقی آسیا و ارتفاعات جنوب آسیا کشت می شوند، در حالی که واریته های ایندیکا عمدتاً برنج های دشتی هستند که در زیر آب در سراسر آسیای استوایی رشد می کنند. شواهد ژنتیکی اخیر نشان می‌دهد که همه اشکال برنج آسیایی، چه ایندیکا و چه ژاپنی، از یک رویداد اهلی‌سازی منشا می‌گیرند که 8200 تا 13500 سال پیش در منطقه دره رودخانه مروارید چین رخ داده است.

1. ژاپنیکا

ژاپنیکا گروهی از انواع برنج از شمال و شرق چین است که به طور گسترده در برخی از مناطق جهان رشد می کند. در مناطق سردتر نیمه گرمسیری و در مناطق معتدل یافت می شود.

گیاهی است نسبتاً کوتاه با برگهای باریک و سبز تیره و پنجه هایی با ارتفاع متوسط. دانه های ژاپنیکا کوتاه و گرد هستند و به راحتی خرد نمی شوند و محتوای آمیلوز کمی دارند و در هنگام پخت آنها را مرطوب و چسبنده می کند.

1.1 Javanica یا ژاپنی استوایی

زمانی که تصور می شد جاوانیکا زیرگونه سوم باشد، اکنون به عنوان ژاپنی گرمسیری شناخته می شود.

نمونه هایی از این واریته عبارتند از ارقام متوسط ​​دانه “Tinawon” و “Unoy” که در تراس های برنج مرتفع کوه های Cordillera در شمال لوزون، فیلیپین رشد می کنند.

گیاهان جاوانیکا بلند با برگهای پهن، سفت و سبز روشن هستند. دانه ها دراز، پهن و ضخیم هستند، به راحتی خرد نمی شوند و محتوای آمیلوز کمی دارند.

2. اندیکا

برنج ایندیکا نوع اصلی برنج است که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری از جمله فیلیپین، هند، پاکستان، جاوه، سریلانکا، اندونزی مرکزی و جنوبی، چین و در برخی از کشورهای آفریقایی کشت می شود.

گیاهان ایندیکا بلند با برگهای پهن تا باریک و سبز روشن هستند. دانه ها بلند تا کوتاه، باریک، تا حدودی مسطح هستند، تمایل دارند راحت تر خرد شوند و محتوای آمیلوز بالایی دارند و در هنگام پخت، نسبت به انواع ژاپونیکا خشک تر و پوسته پوسته تر می شوند.

اوریزا گلابریما

گونه های برنج کشت شده در جهان

Oryza glaberrima که معمولاً به عنوان برنج آفریقایی شناخته می شود، یک گونه برنج اهلی است. اعتقاد بر این است که برنج آفریقایی 2000 تا 3000 سال پیش در دلتای داخلی رودخانه نیجر علیا در کشور مالی فعلی اهلی شده است. اجداد آن که هنوز به صورت وحشی در آفریقا می روید، Oryza barthii است.

این گونه در غرب آفریقا رشد می کند. O. glaberrima چندین ویژگی را نشان می دهد که آن را در مقایسه با O. sativa برای کشت کمتر مناسب می کند، مانند دانه های شکننده و کیفیت پایین آسیاب. برنج آفریقایی نیز عملکرد کمتری نسبت به O. sativa دارد، اما اغلب تحمل بیشتری نسبت به نوسانات عمق آب، سمیت آهن، خاک های نابارور، شرایط سخت آب و هوایی و بی توجهی انسان نشان می دهد. همچنین مقاومت بهتری در برابر آفات و بیماری های مختلف مانند نماتدها، ویروس ها و گیاهان انگلی استریگا نشان می دهد.

دانشمندان مرکز برنج آفریقا موفق شدند برنج آفریقایی را با گونه‌های برنج آسیایی تلاقی کنند و نوعی برنج به نام NERICA تولید کنند که مخفف New Rice for Africa است.

طبقه بندی گونه های برنج کشت شده

گونه‌های اوریزا را می‌توان به 11 گروه ژنومی با برچسب AA تا LL طبقه‌بندی کرد و بیشتر گونه‌ها را می‌توان به چهار مجموعه از گونه‌های نزدیک در دو بخش عمده از جنس، دسته‌بندی کرد. فقط دو گونه هیچ خویشاوند نزدیکی ندارند و در بخش های خود از جنس قرار می گیرند: O. australiensis و O. brachyantha.

جنس Oryza همچنین شامل حدود 20 گونه برنج دیگر است که گاهی اوقات برنج وحشی نامیده می شود. این گونه های دیگر اوریزا را نباید با گیاه دیگری که به آن برنج وحشی نیز می گویند، که در واقع از جنس زیزونیا است، اشتباه گرفت.